zondag 21 januari 2018

Eindelijk nieuws

Het is heeeel lang geleden, ik weet het, maar we hebben geen fijne periode achter de rug.

Jos heeft in het ziekenhuis geweest van 30 december tot 16 januari en ik was elke namiddag in het ziekenhuis van 2 tot 8, nam mijn boek en mijn breiwerkjes mee, maar uiteindelijk werd er eigenlijk altijd heel weinig mee gedaan.
Want als je er bent en je man kan nog maar heel korte afstandjes afleggen en staat wankel op zijn benen, heb je voor veel te zorgen.
Klagen zal ik hierover zeker niet, ik doe alles voor hem met liefde en plezier.

We kregen te horen dat de chemo weer uitgewerkt is, maar het ergste is dat er nu geen chemobehandeling meer voorhanden is, er zijn nu uitzaaiingen in de rug, die ze nu bestraald hebben in de hoop het af te remmen, dat is het enige wat nu nog kon.
Zolang de bestralingen werden gedaan moest hij daar blijven, daarna mocht hij kiezen wat hij wou.

Er is dan ook snel beslist door ons beiden dat hij thuis zou komen, er werd een bed geregeld, net als een verpleegkundige die langskomt, het palliatief statuut werd aangevraagd via de huisdokter en dan kan je nog meer steun krijgen van sommige verenigingen zoals Panal.

Geen fijn nieuws, maar we blijven de moed erin houden, we wisten dat deze dag ooit ging komen en hadden het er al meermaals over gehad hoe wij het dan zouden willen.
Hij wil liefst van al thuis zijn, zoveel en zolang mogelijk samen zijn, van elkaar genieten en van kleine dingen, maar ook muziek luisteren en grapjes maken horen er nog bij.
Omdat ik nu veel thuis zal doorbrengen (en hopelijk nog heel lang) heb ik een voorraad leesboeken en wol aangekocht om de tijd door te brengen kort bij hem.

Maar er is ook heuglijk nieuws, ondertussen heb ik mijn nieuwe keuken gekregen.


De linkerzijde, ik koos voor grijs met een licht gespikkeld werkblad.


Vooraanzicht van in de veranda uit de nieuwe doorgang genomen.


En de rest van de rondgang, er moet tussenin nog afgewerkt worden en geverfd, maar ondertussen is die man ook al even komen werken, maar alles is nog niet klaar.


Een foto gemaakt in het ziekenhuis van de 2 dikste vrienden, Liene en vake, ze ging meermaals mee na school hem bezoeken en is maar wat blij dat hij weer thuis is.


Ondertussen was ik in het ziekenhuis een nieuw paar sokken gestart voor Jos, hij heeft heel veel


last van koude voeten en dat is een makkelijk werkje om overal te doen.


Het is weer een patroon uit de Verenaboek nr. 2 van "in 80 sokken de wereld rond" waaruit ik eerder al sokken maakte.  Het is beige wol, maar ik krijg de kleur niet goed gefotografeerd.

De rest vertel ik een volgende keer.

Nu weten jullie waarom er minder geblogd wordt en ook heel weinig reacties worden geschreven op jullie blogs, ik ga nu terug proberen om 1 keer per week bij te lezen, maar ik beloof niks.
Ook poppendag zal er nog een tijdje niet zijn denk ik, de wil en de goesting is er wel, maar de tijd ontbreekt helaas.  Nu zijn er andere prioriteiten.

Hartelijk dank voor alle steun van iedereen.



woensdag 3 januari 2018

Ziekenhuis


Op 30/12 heb ik Jos weer naar het ziekenhuis gebracht, helaas.
Het ging echt niet meer zo, hij gaf het zelf ook aan, dus hebben we ingepakt en zijn we vertrokken.
Hij stapt sinds de laatste opname nog altijd niet goed, eten lukt niet goed en hij had de nacht van 25 op 26 december alweer een serieuze val gemaakt.
Ervoor was hij soms verward of vertelde rare dingen, maar dat werd steeds frequenter en dat baarde me zorgen.


Afbeeldingsresultaat voor ziekenhuis

Er is al een scan meteen gebeurd toen om een bloeding uit te sluiten, die was negatief, maar ze vermoeden dat het iets neurologisch is.  De volgende dagen krijgt hij nog meer onderzoeken om dingen uit te sluiten of vast te stellen.
Hopelijk valt het mee en komt er een oplossing.
Daarom zal ik voor het eerste zeker weer niet bloggen en/of op de blogs langskomen, want ik breng veel tijd in het ziekenhuis door nu.

Maar ik schrijf later nog wel eens wat nieuws.